Podróże samolotami - istotne uwagi dla chorych na cukrzycę
Aby móc w pełni cieszyć się urlopem i zachować cudowne wspomnienia, osoby chore na cukrzycę muszą starannie przygotowywać się do wyjazdu. Dotyczy to szczególnie lotów samolotem. Jak osoba chora na cukrzycę powinna przygotować się do lotu samolotem?
Cukrzyca a lot samolotem. Co osoba chora na cukrzycę może zabrać na pokład samolotu?
Przewożenie insuliny na pokładzie samolotu jest oficjalnie dozwolone; jednak pasażerowie chorzy na cukrzycę muszą mieć przy sobie zaświadczenie lekarskie, które potwierdza chorobę oraz określa potrzebę przewożenia określonych przyrządów i akcesoriów. Przed wyjazdem skontaktuj się z linią lotniczą, aby sprawdzić, czy nie obowiązują w niej jakieś szczególne wymogi.
Ponadto zaleca się, aby zabrać na pokład:
- dzienniczek samokontroli pomiaru cukru,
- kartę osoby chorej na cukrzycę
- książeczkę szczepień,
- dodatkowy glukometr i zapasowe przyrządy do wstrzykiwania insuliny,
- apteczkę podróżną (paski do glukometru, środek dezynfekcyjny, lek na biegunkę, środek przeciwgorączkowy, przeciw wymiotom i nudnościom itd.). Zawartość apteczki powinna być uzależniona od Twojej osobistej sytuacji, miejsca wyjazdu oraz dostępności opieki medycznej w miejscu pobytu.
Cukrzyca a podróż. Co zapakować do bagażu podręcznego?
Cały niezbędny ekwipunek chory na cukrzycę powinien zapakować do bagażu podręcznego. Samolot może mieć opóźnienie, lepiej więc uwzględnić spory zapas insuliny. Otwarte ampułki z insuliną można przechowywać w temperaturze pokojowej przez kilka tygodni. Oczywiście nie powinny być narażone na działanie wysokich ani niskich temperatur. W niskiej temperaturze (poniżej 5–10°C) lub bardzo wysokiej temperaturze (powyżej 35°C) paski do glukometru mogą nie spełniać swojej funkcji. Chroń glukometr przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.
Osoba chora na cukrzycę w samolocie. Jak należy przyjmować leki?
Jeżeli zmieniasz strefę czasową, odpowiednio dostosuj przyjmowanie leków na cukrzycę. Leki hipoglikemizujące można przyjmować w dotychczasowej dawce zgodnie ze wskazaniami lekarza, w zależności od czasu lokalnego. Zastrzyki z insuliny można również podawać bez zmian, o ile różnica czasu nie przekracza 3–4 godzin. Natomiast jeśli pokonujesz samolotem więcej stref czasowych, konieczne będzie wprowadzenie korekty. W przypadku lotu ze wschodu na zachód (np. z Europy do Stanów Zjednoczonych lub Ameryki Południowej) doba się wydłuża, a to oznacza konieczność zwiększenia dawki insuliny bazalnej. Wprowadzenie dodatkowego posiłku wymaga podania dodatkowej dawki insuliny krótko działającej. W przypadku lotu z zachodu na wschód (np. z Europy do Indii, Japonii czy Tajlandii) doba się skraca, a zatem powinieneś/powinnaś zmniejszyć dawkę insuliny bazalnej (zob. tabela). Oczywiście przy locie powrotnym sytuacja wygląda odwrotnie. W razie jakichkolwiek pytań dotyczących zmiany w przyjmowaniu leków, skontaktuj się ze swoim lekarzem rodzinnym lub diabetologiem.
Dawkowanie insuliny podczas podróży samolotem. Ile insuliny bazalnej potrzebuję na godzinę?
Dobowe zapotrzebowanie na insulinę bazalną należy podzielić przez 24, czyli liczbę godzin w jednej dobie. Zakładając, że zapotrzebowanie wynosi 16 jednostek na dobę, zapotrzebowanie godzinowe wynosi 16/24 (czyli dwie trzecie jednostki lub 0,6–0,7 jednostki na godzinę). W przypadku zapotrzebowania wynoszącego 24 jednostek na dobę, zapotrzebowanie godzinowe wyniesie 24/24 (czyli jedną jednostkę na godzinę).
Jaka różnica czasu powstanie podczas podróży samolotem? Na przykład -6 godzin przy locie do Nowego Jorku lub +8 godzin przy locie do Tokio.
Jaki to ma wpływ na zapotrzebowanie na insulinę bazalną? Dla dobowego zapotrzebowania na poziomie 16 jednostek > 0,6 jednostki na godzinę > Nowy Jork 6 h × ⅔ jednostki = 4 jednostki
> Tokio 8 h × ⅔ jednostki = 5 jednostek
Dzienne zapotrzebowanie na poziomie 24 jednostek > 1,0 jednostki na godzinę > Nowy Jork 6 h × 1 jednostka = 6 jednostek
> Tokio 8 h × 1 jednostka = 8 jednostek
Dawkowanie insuliny podczas podróży samolotem. Potrzebuję więcej insuliny bazalnej czy mniej?
Jeżeli podróżujesz na wschód, musisz zmniejszyć ilość insuliny (ponieważ dzień się skraca). W przypadku lotu na zachód dawkę insuliny trzeba zwiększyć (dzień się wydłuża).
- Przykład 1: W przypadku dobowego zapotrzebowania na poziomie 24 jednostek, lecąc do Nowego Jorku, chory na cukrzycę musi sobie wstrzyknąć 6 dodatkowych jednostek insuliny bazalnej, czyli razem potrzebuje 30 jednostek; natomiast podczas lotu powrotnego z Nowego Jorku potrzebne jest o 6 jednostek mniej, czyli razem 18 jednostek.
- Przykład 2: W przypadku dobowego zapotrzebowania na poziomie 24 jednostek, lecąc do Tokio, chory na cukrzycę musi sobie wstrzyknąć o 8 jednostek insuliny bazalnej mniej, czyli razem potrzebuje 16 jednostek; natomiast podczas lotu powrotnego z Tokio potrzebnych jest 8 dodatkowych jednostek, czyli razem 32 jednostki.
Osoba chora na cukrzycę w samolocie. Problemy czasem się zdarzają
Pamiętaj! Incydent hipoglikemii może poważnie zakłócić twój lot, zwłaszcza jeśli zwykle więcej się ruszasz, a długi lot wymaga spędzenia długiego czasu w pozycji siedzącej. Aby uniknąć wystąpienia hipoglikemii, ściśle przestrzegaj zasad, tak jak podczas prowadzenia samochodu. Oblicz nieco mniejszą niż zwykle dawkę insuliny krótko działającej przyjmowanej w porze posiłku i nie wstrzykuj jej, dopóki nie będziesz miał/-a pewności, że za chwilę dostaniesz swoją tacę z jedzeniem.
